Liryka sielankowa o zagładzie Moralności

A kiedy nadejdzie czas,
że wszelkie mgły opadną
i odsłonią wszechświat
w swoim pięknie i kiedy
wszystek strach zmieszany
z lękiem odejdzie w niepamięć
wieczną, wtedy wyjdziemy
ze swoich ukryć i zrzucimy
szatę krwawą niosącą na
sobie piętno czynów ludzkich.
I uniesiemy się trzymając za
ręce, by poszybować wśród
ciszy świata tam gdzie nie ma już
wrogów i tych co żyli żerując
na innych.
I tak unosząc się swobodnie,
ruszymy na podbój nieznanych
nam krain, a strawą nam będą
podmuchy wiatru i deszcz
przejrzysty i chmury nas będą

przykrywać na noc, by rano

promienie słońca mogły nas
przebić swym blaskiem na wylot
i pomóc nam dostać się ponad
horyzontu brzegi i dalej przed
siebie nie bacząc już na nic
wznosimy się w wieczność

bez płaczu i żalu.