Lapida 5

Kilka spostrzeżeń na temat Londynu, metropolii wzdłuż i wszerz olbrzymiej:

• Miasto na ogół pijane wieczorami a trzeźwiejące nad ranem wraz z rozpoczęciem dnia pracy.

• Dominuje cegła. W większości wszystko zbudowane jest z cegły w jednolitym monotonnym stylu.

• Wąskość. Wszechogarniająca cię wąskość. Wąskość ulic tworząca nieustanny korek, gdzie w godzinach szczytu masz wrażenie, że wszystko porusza się wokół ciebie, tylko nie do przodu. Wąskość mieszkań, gdzie możesz dosłownie zaklinować się z większą ilością zakupów między ścianami własnego przedpokoju.

• Śmieci, niczym ze średniowiecza wynoszone w czarnych i pomarańczowych workach wprost przed frontowe drzwi. Zazwyczaj nim zostaną zabrane w określony dzień tygodnia, większość zdąży zaścielić czasem nawet spory fragment chodnika lud jezdni, tworząc prawdziwą tęczę zapachów. Pomocne przy tym są znaczne ilości kotów i chyba od zawsze będące tu lisy.

• Nieograniczony dostęp do rynku pracy, uwzględniając również możliwość praktycznie bezproblemowego zatrudnienia dla pracowników nie niewykwalifikowanych.

• Ogólna tolerancja.

• Chaos języków, akcentów, religii, kultur, narodowości, ras, tradycji.

• Życie toczy się tu praktycznie 24 godziny na dobę.

Mimo mnóstwa innych różnorodności i wszelkich "dziwactw" będących dla mnie nowością, w Londynie jest coś magicznego, coś co scala to miasto w harmonijną jedność, nadając mu porządek i ogólny ład, działając przy tym niczym jakaś bliżej nieokreślona metafizyczna siła, której tak bardzo brakuje w "moim" rodzinnym kraju.