czwartek, 6 marca 2008
Dłonie nieco zmęczone, lecz w dalszym ciągu zdolne przenieść ciężar trosk z jednego miejsca w drugie. I tyle w tym radości co wewnętrznej satysfakcji z tego, iż póki co jestem w stanie podołać niespodziankom przyszłości, które znane są przede wszystkim z ogromnego spichlerza prze najróżniejszych figli jakie płata nam los.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Fajnie to ująłeś:)Myślę,że z taką osobowością to przynajmniej się w życiu nie nudzisz....Podoba mi się twój styl pisania:):) Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńZ tym życiem i nudą to różnie bywa ;)
OdpowiedzUsuń