Zbity z tropu, lecz w dobrym kierunku

Pracuję w miejscu, gdzie różnorodność kulturowa jest naprawdę imponująca. W miejscu, gdzie współpracują ze sobą, czyniąc jedną drużynę ludzie narodowości: polskiej, włoskiej, angielskiej, walijskiej, australijskiej, nowo zelandzkiej, niemieckiej, węgierskiej, hiszpańskiej, francuskiej, południowo afrykańskiej, rumuńskiej, rosyjskiej, jordańskiej, macedońskiej, portugalskiej, marokańskiej i prawdopodobnie kilku innych. W życiu nie przypuszczałbym, że poznam tylu ludzi o tak zróżnicowanych przyzwyczajeniach, obyczajach, wzorcach zachowań itp.

Opinia o Polakach mieszkających i pracujących w Anglii jest jaka jest. I prawdę powiedziawszy guzik mnie to obchodzi. Nie przywiązuję do tego kompletnie wagi. Jestem człowiekiem a dopiero później obywatelem danej narodowości. A moja ojczyzna jest tam, gdzie aktualnie czuję się dobrze. Takie jest przynajmniej moje zdanie w tym temacie. Do czego jednak zmierzam. Dzisiaj w pracy dotknęła mnie pewna scenka sytuacyjna. Wiadomo jest, że obcokrajowcy nie muszą płynnie znać języka polskiego, aby zrozumieć znaczenie pojedynczych wyrazów. Co jest tu w Anglii bardzo popularne. Zwłaszcza jeżeli mowa o zwrotach raczej negatywnych. To czego doświadczyłem, było dla mnie dość miłe a zarazem zaskakujące. A więc przejdźmy do sedna.
W trakcie pracy nad przygotowywaniem restauracji do jutrzejszego ślubu, po jako takim wysłuchaniu rozmowy w ojczystym języku z moim rodakiem, mój kolega z Hiszpanii zadał mi następujące pytanie: Why you never say "kurwa" during your conversation with another polish people? Jego pytanie zabrzmiało wręcz pretensjonalnie, można więc było pojąć, iż znaczenie tego słowa u obcokrajowców jest niczym nigdy nie gasnące echo w uszach. Było tak zaskakujące, że naprawdę nie wiedziałem co odpowiedzieć, z wyjątkiem prostego I don't know. Ale było również pytaniem, które pozwoliło mi spojrzeć na swój wizerunek z zupełnie innej strony. Co mi się niezmiernie spodobało.