Dzionek

jakoś jest
a jednak nie ma
jakoś coś nadchodzi
a jednak ciągle pustka
i to znienawidzone łkanie
za niczym
dzień za dniem
od punktu A
do punktu B
gorycz
łza
i ta trywialna troska
żeby tkwić
w czynnościach
rozmywających się
z każdą przebytą chwilą
...

Wstecz

mam w głowie czarną dziurę
i pasek zaciśnięty wokół szyi
kolory blakną z każdym mijającym dniem
w oddali majaczy pamiętny rok 2011
czy jeszcze odnajdę ten tunel nadziei
w którym tli się dogasający płomień
moich wspomnień, pragnień, dążeń
coraz bardziej rozmazany, bezkształtny
pozostawiony na pastwę teraźniejszości
w której coraz mniej mnie...