Już daje się wyczuć tę wypłowiałą aurę zieleni unoszącą się znad drzew. Jeden z nielicznych stanów, które lubię. Zwiastuje powolne nadejście nostalgii. Choć w tym roku nie będzie jak niegdyś. Będzie bardziej byle jak. Bez tych potrzebnych łez, wzruszeń, wzroku zapatrzonego w bezkres i posmaku taniego wina przy chłodzie zamglonego zmierzchu. Będzie dominował kurz. Na rękach, czole, skroniach, nogach, umyśle. Będzie pokrywał wspomnienia, plany, dążenia, myśli, percepcje i co najgorsze - istotę niezdefiniowanego. Będzie "bylejako". Choć może uda mi się wyłuskać jakiś mały fragment wyciskający tę upragnioną łzę przeszłości...
Nawet nostalgia pokrywa się kurzem. Czy jest coś ożywczego na tej planecie?
OdpowiedzUsuńMyślę, że z dala od ludzkiego zgiełku da się coś znaleźć.
UsuńU mnie są to pola i Puszcza:)