Włóczykij okazjonalny

Zagryźć wargi, byle nie do krwi, gdyż nie ma potrzeby. Zakasać rękawy starej koszuli. Zacisnąć rękę na kiju. Obrać kierunek i ruszyć z buta przed siebie drogą długą i szeroką. Tonąc w słońcu, w strugach deszczu, we własnych myślach iść do przodu nie oglądając się za siebie... .

***

Co jakiś czas wraca do mnie przeżyta chwila zapadającego z wolna zmierzchu, gdzie rozmyte promienie słońca gasną z wolna pod naporem nadchodzącej nocy. W tle leniwych pól, tkwią nieruchomo wyrastające z ziemi, blaszane budy w których wypalano węgiel drzewny. Na samą myśl jego woń, mimo że to już kilka lat, ciągle drapie mnie w nozdrza. To chyba były okolice Łękini... .