Lapida 42

Nowe słowo wzbogacające swoim znaczeniem ubytki czystej polszczyzny. Jednocześnie maskujące syndrom tzw. chodnikowego talentu jednostek w bagnie medialnej masy - "celebryta".
W celu zachowania egzotyki i powagi w sposobie kopiowania dosyć płytkiego wizerunku zachodniego "high life-u", proponuję wymowę owego makaronizmu przez miękkie "s".

Na przykład:
Dziś nastąpiło otwarcie absolutnie mega prestiżowego sklepu markowego firmy GAP, na którym nie zabrakło obecności polskich selebrytów spragnionych nabyć w trybie natychmiastowym puchową bluzę z kapturem.
Lub też:
Z okazji zbliżających się Wszystkich Świętych morze polskich selebrytów różnych maści wypłynęło na ulice miast zachęcając swoimi wspaniałymi twarzami do hojnego ofiarowywania datków na konserwację zabytkowych nagrobków.

Płynność

w ruchu
wskazówek
zegara
dostrzegam
realność
upływającego
czasu

Londyn 2011

Zapisane rozdziały

... jemy nasz gorzki chleb rozpaczy.

Z. Herbert "Prolog"

Pewne rozdziały zostają zamykane w sposób nieoczekiwany, nieprzewidywalny. Inne natychmiastowo, bez możliwości dopisania odpowiedniej puenty przed postawieniem ostatecznej kropki. Jestem wdzięczny przychylnym wiatrom, różnorodności jesiennych liści, wydeptanym szlakom przez wędrowców goniących niespełnienie, kroplom deszczu studzących rozpaloną twarz, kształtom chmur i ciszy okrywającej mnie niczym płaszcz przed zgiełkiem myśli za to, że mogłem paść ofiarą sposobu pierwszego. Pewne rozdziały zamykane są pieczęcią zapomnienia, kojone do wiecznego snu pierzyną kurzu. Ja zaś wierzę, że los słynący z płatania figli w przyszłości może użyczyć mi odrobinę powtarzalności zdarzeń. I nie oczekuję wiele. Tyle co zdmuchnięcie kurzu z pewnych kart i odczytanie ich na nowo w tej samej kolejności.

Egoistycznie - To jest widok z balkonu naszego własnego domu :)

... a tam w dali już tylko puszcza, cisza i zapomnienie od miejskiego gwaru.

Trzy chwile z Czechowiczem *

LUBLIN Z DALA

Na wieży furgotał blaszany kogucik,
na drugiej - zegar nucił.
Mur fal i chmur popękał
w złote okienka:
gwiazdy, lampy.

Lublin nad łąką przysiadł.
Sam był
i cisza.

Dokoła
pagórków koła,
dymiąca czarnoziemu połać.
Mgły nad sadami czarnymi.
Znad łąki mgły.

Zamknęły się oczy ziemi
powiekami z mgły.

1934

JESIENIĄ

w oknie chmur plamy deszczowa sieć
ogród to rdzawość czerwień i śniedź
w kroplach co ciężkie na brzoskwiń listkach
niebo kuliste błyska i pryska

słucham szelestów jesienny gość
mało wód szmeru szumu nie dość
czujnie czatuję rankiem przy oknie
gdy kwiat opada w kałużę ogniem

może usłyszę któregoś dnia
nutę człowieczą z samego dna
nutę co dzwoni mocno i ostro
a niebo całe dźwiga jak sosrąb

1939


CMENTARZ LUBELSKI

Zegary, twarze nocy niewesołe,
hasło podają: północ, północ!
Dołem
place konopne, lniane,
ulice - długie mroku czółna,
lamp łańcuchami spętane.

U krańca Lublina czworokąt czarny,
szumem poemat wiatrów skanduje.
Klony, brzeziny, kasztany, tuje
obsiadły wyspę umarłych.

Aleje głuche mamrocą nocą, jak rynny.
Blask blady gwiazdy samotnej opiera się o cień,
o bluszcz, żałobny barwinek,
paprocie.

Krzyże z marmuru, anioły brązowe srogo
stanęły na piersiach trumien.

Pieje kogut.

Napisy z bramy cmentarza w pamięci zakarbuj, zatnij:
"Oto teraz w prochu zasnę - z prochu wstanę w dzień ostatni..."

1934


*Józef Czechowicz (1903-1939) polski poeta pochodzący z Lublina.

Ta Pani za karę musi umyć wszystkie okna !

Pragnienie

Ostatkami sił
ułożyć się w pozycji
embrionalnej
pod piedestałem
Twoich nóg
I zapłakać jak
dziecko
z zabawek ograbione
I zawyć jak
pies
na polu omyłkowo
postrzelony
Do Ciebie
Do Wszechświata
Do geometrii chmur
na niebie
Bez pretensji do nikogo
tak od siebie

Lublin 13-14. 10.2011
(uwieńczone w deszczu i niespełnieniu)

mojej żonie

W różnorodności tkwi siła i potencjał !!!

***

kropla nadziei
w załzawionych oczach
kwitnie lepszy dzień

Tacie

Na zadupiu... czyli w środku wszystkiego, gdzie wyciszony oddech panuje jeszcze nad resztą ciała.

Pozwolę sobie zwieńczyć tę wyprawę moim hymnem. Tym razem dla podniesienia ducha - w wersji akustycznej. Wszakże wszystko to co się zaczyna, musi również posiadać ten "przysłowiowy" koniec, by móc narodzić się na nowo w wersji takiej lub owakiej. I tak w kółko, z krótszym lub dłuższym okresem wyczekiwania... .

KSU - To jest to

***

jeszcze tylko

ten jeden raz

tak by poczuć

woń pleśniejącej jesieni

o zmierzchu...

za niedopitym piwem

w załamaniu światła

ostatki zachodu słońca

wplątane w złotą ciecz

poszczerbionej szklanki

przełykam

próbując nie zasnąć

Lublin 08.10.11

***

idę jak ślepiec

nie znając nawet

nazw ulic

wiatr wykręca

mi nogi

w twarz biją

martwe liście

zmieszane z deszczem

i błotem

wokół tłum obcy

wbija w plecy

spojrzenia

idę jak ślepiec

chwiejnym krokiem

wykorzeniony z czasu

łzę z oka

mieszam palcem

w ulicznej kałuży

Lublin 06.10.11

Ponownie, chwilowo na starych śmieciach. Depcząc żółte liście odświeżam okruchy pamięci. W oczy wdzierają się twarze z "loży szyderców i manipulatorów" dumnie wiszące na latarniach ulic, słupach wysokiego napięcia i przydrożnych drzewach. Szkoda, że tylko w formie papieru i dyktowej deski...

___ * ___

Spostrzegłem, że z coraz mniejszą ilością miejsc utożsamiam się emocjonalnie. Wszystko ulega tak szybkim zmianom. Wyjątek stanowią obrazy, które niczym groby, zakorzenione są głęboko w mojej głowie. Tych nie dosięgną żadne metamorfozy...

Lublin 02.10.11