Lapida 63

Po dwudziestej pierwszej śnieżne korytarze wyglądają jak opuszczone okopy. Na tle czystego nieba żarzą się swoją białą łuną. Dookoła panuje cisza. Nie słychać pomruku aut, szczekania psów, trzasku buta. Do władzy doszedł lekki przymrozek. To on będzie zwierzchnikiem nocy aż po sam świt...

***

poeci nie chodzą parami
są raczej jak wyschnięte 
pojedyncze drzewa
wyczekujące deszczu
co duszę chwilowo
ożywi
i pozwoli wieniec
z zielonych liści
w złudnym zwycięstwie
na głowę nałożyć

Krzesło

siedząc milczę
dłonią zgarniam promień światła
bo co będzie jeśli słońca świetlistej strzały
do przebicia serca zabraknie
i gdy dzień w noc się obróci wieczystą
jak po omacku sięgnąć wieka trumny zwodniczej
siedząc milczę
szukając sposobu obejścia kurzem pokrytej
tarczy zegara

Świąteczna gorączka

a tak dobrze spałem
śniłem o pochwie
mojej żony
wewnątrz której
układałem sobie życie
na wygodnym hamaku
i wiem że to był mój błąd
przez niedomknięte wargi
usłyszałem ten pisk
spuchniętej lochy
ociekającej z krzesła
w sukience na krój
wyświechtanego szlafroka:
- dlaczego bufet deserowy
jest ciągle pusty i brakuje ciasta...

Medialny stolec...

Autorytety. Co rusz przewijające się mordy mędrców, wszechwiedzące ryje wieprzów nie znające poczucia krajowej minimalnej. Od biskupa, polityka, aktora skończywszy na miernotach z kręgów tzw. celebgówna. Wszyscy radzą, pouczają, krytykują, wytyczają. Nadmiar i szybkość informacji przybiera formę niekończącej się rolki papieru toaletowego. Już się podmyłeś. Pozbawiłeś się smrodu z dupy. Zdążyłeś zapomnieć. A ona nadal się kręci żądając od ciebie kolejnego podtarcia się...

Resztki

resztki chwil życia
zostają w pamięci
z roku na rok