Letarg

ja za oknem
nie widzę nikogo
w rowie spopielone cząstki
chłodnych pór roku
na zdziczałych jabłoniach
chwiejny taniec jabłek
pod egidą wiatru
parapet kurzem pokryty
obnaża odciski moich
startych łokci

Siedzę sobie...

Walory "Demokracji"

Kiedy ktoś twierdzi, że najlepszym gwarantem dobrostanu obywateli jest demokratyczna większość, myślę natychmiast o dobrostanie, który mniejszości Tutsi zgotowała większość Hutu....



Fragment artykułu pana Marcina Matczaka profesora nadzwyczajnego, doktora habilitowanego nauk prawnych z Wydziału Prawa i Administracji UW.
Gazeta Wyborcza 21-22 lipca 2018 rok.

Lapida 62

Lewak - na fali teraźniejszej władzy odświeżony slogan słowny. Skrywający w sobie etymologię takich pojęć jak homoseksualista, pedofil, imigrant, liberał, komunista, żyd, unijny pachołek, człowiek otwarcie myślący...itp. Taśmowo używany przez wygłodniałe zdrady i spisków hordy populistów, których idea Boga - Honoru - (i) Ojczyzny nie opuszcza nawet podczas głębokiego snu wywołanego pijackim amokiem.

Człowiek z Ełku

Pojawił się nagle w restauracji. Stał przy stoliku z torbami i pękiem kluczy zwisającymi z szyi. Powiedział, że przyjechał z Ełku. Był kiedyś w Ameryce i Kanadzie. Teraz zmierza na Białoruś. Ale tak naprawdę to chce odbudować pewne więzi rodzinne, które zostały zniszczone na przestrzeni mijającego czasu. Spytał czy mógłby dostać jakąś zupę. Potem z lekką nieśmiałością zapytał o drugie danie. Coś z mięsem. W swoim zmęczeniu patrzyłem na jego lekko zdeformowaną twarz. Jego prawe oko nie było w pełni sprawne. Pokryte bielmem. Przypominał człowieka po udarze, ale potrafił wysłowić się w sposób bardzo łagodny i poprawny. Nie było czuć od niego woni alkoholu, choć wyglądał na człowieka zagubionego. Kupiłem mu obiad. Taki nasz pracowniczy za pięć złotych. Usadowiłem go przy stole i przyniosłem zupę oraz drugie danie z mięsem, którego tak bardzo był złakniony i szklankę wody. Co jakiś czas popatrywałem na niego z między stolików, gdzie inni goście raczyli się wykwintnymi daniami. Jadł powoli z namaszczeniem. Okazywał przy tym szacunek dla każdej łyżki zupy, każdego kęsa mięsa, ogórków i ziemniaków. Zupełnie jak niegdyś ludzie pogrążeni w złych czasach, gdzie każdy kawałek żywności objęty był czcią. Zjadł wszystko, starannie odkładając puste naczynia na skraj stołu. Na koniec powiedział mi jeszcze, że odstawił leki i własnymi siłami stara się podnieść z ciężkiej depresji. Wierzy też że to energia słoneczna jaką daje lato uzdrowi go i nada na nowo sił witalnych. Na pożegnanie podał mi rękę i dziękując opuścił salę udając się w mrok pokrytej snem Białowieży.

***

umierać
to znaczy zostawić porządek po sobie
starannie usunąć kurz z ciemnych zakamarków duszy
równo poukładać rzeczy w szufladach myśli i słów
zapiąć ostatni guzik koszuli pod szyją
i nie dławiąc się oddechem
z niepewnością zamknąć oczy