Chwilowy stan uniesienia...

"Sam nie mógł odgadnąć, co mu dolega. Nie czuł żadnego bólu i nie doświadczał żadnego pragnienia. Jedno, co go pociągało, gdy się budził, i co zamykało jego dzień, to była leniwa chęć: nie być..."

S. Żeromski - Popioły

Źródłem pragnienia bijącym z tego fragmentu nie pogardziłby z pewnością sam Cioran. Uwielbiam nurzać się w tego typu refleksjach. Znieczulać własne "ja" wizjami nieokreślonej czystki, nieosiągalnej pustki będącej gdzieś poza świadomością doświadczania... . W takich chwilach wręcz rozpływam się umysłowo nad własnymi "dziwactwami" ze sfery filozoficzno-światopoglądowej. Niestety grawitacja bardzo szybko stawia mnie ponownie na nogi.