Pokrzepienie

Wczoraj, skorzystałem z wolnej chwili w nieprzerwanym ciągu trawionego czasu. Poświęciłem ją próbie odszukania odpowiedzi na dość trywialne pytanie: Co też siedzi w tej mojej głowie przez te wszystkie lata? Nastąpił moment zamyślenia i pozaracjonalnej odskoczni w głąb siebie. Po czym, jedyna klarowna odpowiedź, którą mój zdegustowany umysł zdołał z siebie wypluć wyrażała się w treści dość pretensjonalnej. Chodzi mianowicie o ogólny żal co do struktury i sposobu w jaki ten świat funkcjonuje. Burknąwszy pod nosem starą łacińską sentencję nihil novi sub sole, wróciłem do wykonywania codziennych czynności mających rzekomo wpływać na moje zawodowe morale. Co w rzeczywistości jest gówno prawdą, ale cóż - nie ja pierwszy i ostatni.