"Jeżeli nie istnieje żadna wieczna świadomość w człowieku, jeżeli na dnie wszystkiego czai się tylko dziko działająca moc, która kłębiąc się w wirze ciemnych namiętności zrodziła wszystko to, co było wielkie, i to, co nie miało żadnego znaczenia, jeżeli pustka bezdenna i nigdy nie nasycona kryje się pod wszystkim, czymże innym staje się życie, jeśli nie rozpaczą?"
Soren Kierkegaard "Bojaźń i Drżenie", Wydawnictwo Zysk i S-ka, Warszawa 1995, s.35.
Dobrze, że u mnie nie ma takiej pustki... Jakaś tam świadomość na lepsze jest... Może naiwna, może nie wielka, ale dająca nadzieję! :)
OdpowiedzUsuńW dalszym fragmencie wskazuję tę nadzieję, ale zatrzymałem się w tym miejscu ze względu na mój stan "przejściowy" ;)
OdpowiedzUsuń"Czas mający ciężar właściwy napiera na ciebie jak wieloznaczny dawny sen. Poruszasz się ciagle, żeby się przez niego przedostać. Choćbyś poszedł na koniec świata, nie uda ci się od niego uciec.Lecz mimo to musisz iść na koniec świata. Są rzeczy, których nie da się zrobić, jeżeli nie pójdzie się na koniec świata."
OdpowiedzUsuńHaruki Murakami "Kafka nad morzem"
Nie znasz umiaru w maltretowaniu Evo...
OdpowiedzUsuńŻeby odbić się od dna, trzeba go najpierw dotknąć - to najprostszy sposób, który znam.
OdpowiedzUsuńOd razu maltretowanie.... :(