Zakola

Gdzie usiąść wygodnie...
Gdzie spocząć,
na miarę dobrze rozprostowanych nóg...
Gdzie głowę opętaną w pijackim amoku
oprzeć bez zbędnych zgrzytań
przechodnich spojrzeń...
Gdzie odetchnąć
z dala od smrodu własnego oddechu...
Gdzie odsunąć moczem zalane krocze
z dala od przemokniętych nogawek...
Wymiocinami zamalowany kołnierz
przetrzeć zasmarkanym mankietem...
Gdzie szukać schronienia
na miarę swego upodlenia...
Gdzie dokopać się pogłosu
echa minionego...
Ja - człowiek -
w skali własnych możliwości,
powstanę z błota i ruszę
chwiejnym krokiem przed siebie...