jeszcze jeden wiersz zanim śmierć przedrze się przez zachmurzone niebo ku wyciągniętym w górę rękom i zapyta konającego poetę o parasol pozostawiony w domu na znak pokoju
Cóż są wiersze? To przecież nasz zamysł, tak jak tylko trochę inny w treści i formie zamysł piekarza – kromka chleba. Po co są wiersze? Bo jest poezja. Chłop nie pyta patrząc na nie uprawiona ziemię, po co ona, widzi łan zboża. Poezja jest jak ziemia, do chodzenia, do pracy, nie wystarczy na niej stać i patrzeć, trzeba ja wziąć w ręce, zasiać ziarno, jak we własne ciało.
Kiedy czytam twój wiersz Michale, przychodzi mi na myśl urywek mojego wiersza, napisanego kiedyś, a może nie napisanego nigdy, nie wiem:
Poruszył mnie ten wiersz.
OdpowiedzUsuńCóż są wiersze? To przecież nasz zamysł, tak jak tylko trochę inny w treści i formie zamysł piekarza – kromka chleba.
Po co są wiersze? Bo jest poezja. Chłop nie pyta patrząc na nie uprawiona ziemię, po co ona, widzi łan zboża. Poezja jest jak ziemia, do chodzenia, do pracy, nie wystarczy na niej stać i patrzeć, trzeba ja wziąć w ręce, zasiać ziarno, jak we własne ciało.
Kiedy czytam twój wiersz Michale, przychodzi mi na myśl urywek mojego wiersza, napisanego kiedyś, a może nie napisanego nigdy, nie wiem:
Ślepnie ramie bijąc pięścią o niebo
ślepnie niebo śledząc spadający cień
Taki czas!
OdpowiedzUsuńczym jest śmierć
OdpowiedzUsuńskoro tyle wierszy
o niej spłodzono ?
Lubię takie klimaty w wierszach Michale i za panem Cezarym napomknę ...że mnie też poruszył.
pozdrawiam serdecznie,
Robert.
.. i jeszcze jeden :)
OdpowiedzUsuńDziękuję Drodzy!
OdpowiedzUsuńBardzo dobry wiersz.
OdpowiedzUsuń