***

przez galaktyki wspomnień
wymarłych już dawno gwiazd myśli
przez pejzaże pór roku
jak wąż zżerający swój ogon
brnę jestestwem do przodu
rwąc z głowy kolejny włos siwy
jak życie szerokie
pod dostatkiem dróg wyboru
stąpam niepewnie nogami
po zmierzwionym losem ziemi