Przez chwilę miałem wrażenie, że trzymany w ręku długopis jest sztyletem o długim niekończącym się ostrzu. Każde napisane słowo było dla mnie jak mocny cios w sam środek serca. Nieopisany ból, zmieszany z masochistyczną rozkoszą. W głębi siebie skomlałem o więcej ...
Bo bez słowa nie ma myśli. Nawet na początku muzyki jest słowo, idea. Bez słowa zabijalibyśmy zębami, tworzylibyśmy pazurami. Słowo jak sztylet jest precyzyjne, nadaje sens spadającej na cel ręce. Zastępuje behawioryzm okrucieństwem, miłością... duszą.
OdpowiedzUsuń