środa, 8 czerwca 2011

Odblask

I znowu Ja
I łóżko
I firana
I okno
I ten komizm sytuacyjny,
bijący nieprzerwanie zza szyby.
Będący wyrazem podziwu dla zmian
widzianych przez człowieka
z perspektywy pozycji siedzącej.

8 komentarzy:

  1. Tyle tylko powiem nieśmiało: - Ten wiersz mnie zatrzymał, w tym oknie. Jakbym był za nim, po drugiej stronie, i widział Ciebie.

    OdpowiedzUsuń
  2. I tak o to idziemy dalej :) Tzn Ty możesz stać :P

    OdpowiedzUsuń
  3. Wolałbym zaznać czasami ruchu, jakiegoś motywatora, by uniknąć życiowych hemoroidów ;) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  4. Spoko. Sprawdzałem Twoją czujność ;)

    OdpowiedzUsuń