"Czy istnieje taka przygoda, która by nas pociągała ku nieskończoności?"

Było już grubo po północy, zanim ruszyliśmy do sprzątania i przygotowania Karczmy do użytku po skończonej imprezie. I nawet wtedy, pośrodku całej tej krzątaniny poczułem wołanie lasu. Wynosiłem właśnie kolejny wór pełen śmieci do starej drewutni, która z racji likwidacji pieca chlebowego w kuchni, służy jako pomieszczenie do składowania odpadów. Niebo jawiło się pełnią księżyca i mnóstwem gwiezdnych ogników, natomiast z lasu i skraju roztaczającej się polany docierał do mnie ten specyficzny zapach. Ruszyłem przed siebie na odległość stu metrów w tę czarną głuszę, by móc jeszcze trochę rozkoszować się tym aromatem nocy, chłodu, ciszy i spokoju. Przy każdym głębokim wdechu miałem przed oczami swoje piękne chwile z dzieciństwa, kiedy to jako mały Skaut - Zawiszak zrywałem się w środku nocy ze swojej pryczy, budzony przez kamrata z zastępu w celu objęcia dwugodzinnej warty mającej zapewnienie bezpieczeństwa dla obozu. Jeszcze nie całkiem rozbudzony, lgnący ciałem do ciepłego śpiworu i wygodnego siennika, wkładałem na siebie swój brązowy mundur i wychodziłem na główny plac apelowy. Tam sam jak palec w środku ciemnej głuszy pełniłem swoją wartę pełen nieokreślonego lęku, otoczony tym samym zapachem, który po ponad 25 latach mogłem ponownie poczuć w swoich nozdrzach.