***

Znowu słyszę ten cichy krzyk
jak zdławiony szept na dnie serca.
Na który wyczulone są
tylko drzewa z liści ograbione,
szron i szara połać nieba.
Gdzie pójść,
w którą stronę głowę skierować.
Gdy wokół tylko gołoledź
i zastygła twarz
po drugiej stronie okna.