środa, 28 listopada 2012
Lapida 47
Środa. Godzina 24.45. Nocny kurs autobusu linii N155 Aldwych - Morden. W odróżnieniu od innych dni tygodnia w środku panuje senność i półmrok. W rzędach pustych siedzeń, gdzieniegdzie zalegają pojedyncze twarze. Dominuje stagnacja i oszczędność słów. Każdy w skupieniu oczekuje swojego przystanku. Ci co zrezygnowali, lekko pochrapują z głową pochyloną do przodu. Wszystkich nas łączy jeden cel: Dotarcie do punktu w którym zmuszeni będziemy bez wyjątku opuścić wyludnioną przestrzeń pojazdu, by udać się dalej pieszo do miejsc naszych przeznaczeń.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
znam to uczucie, już znam
OdpowiedzUsuńKurewsko bolesne jest zwłaszcza, kiedy musisz podróżować z piątku na sobotę lub z soboty na niedzielę :(
OdpowiedzUsuńczasem można z podróży wyciągnąc różnorodne obrazy
OdpowiedzUsuńTwój obraz to świadomośc .. bez tej podróży była by bardziej okrojona ....
to jak się budzic nocą gdy sam do siebie gadasz w białych sufitach jest jedynie samotne echo .. i światło lodówki ....
To światło lodówki wpisane w tą ciszę, przerywaną cykaniem gdzieś w pobliżu zawieszonego zegara posiada jakąś straszną, przerażającą moc...
OdpowiedzUsuńChyba każdy z nas jej doznał. Reszta to sprawa refleksji i wyobraźni.
smutne to...
OdpowiedzUsuń